Rozdział 7

Rozdział 7

Tym  razem Zibi wstał wcześniej zrobił śniadanie i przyniósł mi do łóżka.

-Hej mój misiu zrobiłem Ci śniadanko proszę.

- Dzięki kochanie pyszna jajecznica i kawka.

- Wiem to mój specjał.

-Ale jesteś skromny – uśmiechnęłam się.

Dobra 9 idę się przebrać jogging i na pierwszy trening.

- Podziwiam Cię.

- Czemu?

- Masz tyle siły dwa treningi jednego dnia.

- Kotku jeśli się czegoś chce trzeba dążyć do tego na 100 % siły.

Pocałował mnie.

- Dobra koniec czułość idę biegać.

- Zostań jeszcze chwilkę.

- Nie mogę zresztą sam masz siłownie za 30 minutek.

- No wiem ale poczekasz aż pójdę? Będę mnie tęsknił.

- Jesteś słodki niech Ci będzie.

- Kocham Cię.

- Ja Ciebie też Kocham.

Podszedł do mnie złapał w talii i pocałował. Posprzątałam mieszkanie i poszłam biegać.

O 11 wróciłam i położyłam się spać. Wstałam o 12:00 ugotowałam obiad i poszłam na pierwszy trening. Pod koniec poszłam do trenera.

- Dzień dobry mogę?

- Tak oczywiście czekałem na Ciebie.

- To kiedy zaczynają się te zawody?

- Za dwa tygodnie.

- Co tak szybko?!

- Tak rozmawiałem z paroma trenerami chcieli nawet w tym tygodniu, ale stwierdziłem, że to za szybko, więc umówiłem się za dwa tygodnie przez dwa tygodnie co drugi dzień będzie mecz.

- Trenerze, ale nie damy rady po tygodniu będziemy padnięci  nie mówiąc co będzie po dwóch.

- Dacie rade wierze w was.

- Ale trenerze nie sądzisz że co za dużo to niezdrowo.

- Słuchaj dziewczyny już wiedzą, tak samo jak ty rano robią jogging, a potem trening.

- No tyle że ja mam czasami dwa treningi dziennie + jogging.

- Wiem że Ci trudno ale musisz wytrzymać. Ja w Ciebie wierzę.

- No dobrze ja już pójdę mam drugi trening.

- Do widzenia  Julia.

- Pa trenerze.

Gdy przyszłam do szatni była tam cała drużyna.

-Cześć chłopaki- powiedziałam smutnym głosem.

- Co się stało - spytali.

-Nic jestem po prostu trochę zmęczona to wszystko.

Podszedł do mnie Igła, Pit i Zibi.

- Nas nie nabierzesz  mów co jest.

- Po treningu dobra muszę się przebrać.

- Tak przy wszystkich?- Spytał Igła z Pitem.

- A no racja. Zibi mogę się przebrać czy mam czekać aż wyjdą.

- Przebieraj się niech widzą co mam- wyszczerzył zęby.

- To wy razem? – Spytał Igła z niedowierzaniem.

- A nie widać? – spytałam

- Nie chwaliłeś się że masz taką laskę powiedział głośno Igła.

Każdy popatrzył w naszą stronę i pogratulował Bartmanowi.

- Oj Krzysiu grabisz sobie.

- Tylko nie mów żonie.

- Zastanowię się.- Powiedziałam z poważną miną.

- Proszę- powiedział i zrobił minę szczeniaczka.

- Dobra na razie się nie musisz martwić.

- Tak – krzyknął

- Zaczęłam się przebierać.

- Chłopaki zaczęli gwizdać.

- Spokój, bo powiem waszym żoną , narzeczonym i dziewczyną.

- Dobra, dobra wyluzuj.

- Mamy pytanie do ciebie.

-Tak?

- Czy przeszkadzałoby Ci jakbyśmy się razem z tobą kąpali?

- Co? Muszę się naradzić. Zibi chodź na chwilkę.

- Mi to obojętne a tobie będzie przeszkadzać?

- No może trochę ze mną nie chcesz się kąpać.

-Okej chłopaki  może tak ja się będę po was kąpać tak będzie mi to przeszkadzać.

- No weź.

- Przykro mi.

Wyszliśmy na sale. Jak zwykle dałam z siebie wszystko jednak los jak zwykle mnie ukarał  chłopaki zanieśli mnie do Marty i Karoliny. Od razu każdy się zleciał. Trener kazał im ćwiczyć. Sam podszedł i się pytał co mi jest.

- Mam złą wiadomość- powiedziała Marta.

- Co jest z moją nogą?- spytałam nerwowo

- Coś zrobiłaś ze ścięgnem Achillesa musimy zrobić Ci rezonans i powiedzieć kiedy będziesz mogła wrócić.

Zaczęłam płakać podszedł Zibi wszystko usłyszał ja zaczęłam wyklinać.

- Kurwa wiedziałam że to się tak skończy.

 I się jeszcze bardziej rozpłakałam Zibi mnie przytulił. Dziewczyny mnie pocieszały zrobiły mi rezonans.

- I co niemiałaś się czym martwić za dwa tygodnie będziesz mogła wrócić na boisko.

- Co?!  Zajebiście wszystko się pierdoli.

Podszedł trener.

- Julka nie poznaje Cię co jest?!

- Trenerze za dwa tygodnie miały się zacząć mecze jak ja wejdę na boisko z tą nogą?

- Julka przecież macie grać przez dwa tygodnie z tego co wiem a właśnie w drugim tygodniu przyjeżdżają najważniejsi trenerzy.

- Spróbujemy ją podleczyć szybciej- powiedziała Karolina.

- Jest jakaś szansa że wyleczycie to ścięgno szybciej?

- Tak jest ale mała.

- Widzisz – powiedział trener uśmiechając się.

- Ale przez tydzień musisz leżeć i oszczędzać nogę będziemy codziennie przyjeżdżać i sprawdzać twój stan.

Czekałam na koniec treningu Zibi zaniósł mnie do szatni przebrałam się i spakowałam po całej szatni chodzili umięśnieni mężczyźni w ręcznikach. Potem każdy podchodził do mnie i mówił, że wszystko będzie dobrze i wszystko się ułoży.

Na samym końcu wyszedł Zibi znowu wziął mnie na ręce.

- Wiesz wystarczyłoby jakbyś mi pomógł dojść do auta jeszcze się uszkodzisz to wtedy trener mnie udusi.

- Daj spokój nie jesteś taka ciężka więcej wyciskam na siłowni.

- To dobry jesteś.

Wniósł mnie do mieszkania i położył na kanapie. Poszedł do łazienki. Po chwili ja wstałam i poszłam do kuchni zrobiłam kanapki i herbatę. Wróciłam na łóżko i zaczęłam oglądać telewizję po chwili wyszedł Zibi.

- hymm….  Ciekawe skąd się wzięły te kanapki.

- No nie wiem.

- Masz się oszczędzać rozumiesz?

- Daj spokój  kanapek nie robi się ręką.

-Ale musiałaś jakoś się tu dostać chyba wezmę wolne przez tydzień.

 - Nie ma mowy nie pozwalam Ci opuszczać treningów przeze mnie!

- Daj spokój tydzień w tą czy w tą.

Wstałam i chciałam do niego podejść gdy nagle on do mnie podszedł i złapał mnie w tali pocałował i zaniósł do łóżka.

- Wiesz muszę iść do łazienki przebrać się.

- Tu się przebierz.

- Nie chce Cię rozpraszać.

- Nie będziesz.

- Podaj mi torbę

- Wzięłam parę rzeczy torby i zaczęłam się przebierać/

-Dla mnie mogła byś zostać  bez tych rzeczy.

-Dobra, dobra.

I położyłam się spać. Po niecałych 5 minutach Zibi dołączył do mnie. Zasnęłam wstałam o 8:00 poszłam do łazienki po chwili wstał Zibi.

- Czemu mnie nie zawołałaś ?- pomógł bym Ci.

- Daj spokój nie traktuj mnie jak jakąś  inwalidę.

- Przepraszam nie chciałem.

- Dobrze wiem po prostu boję się że już nie zagram i to mnie przerasta i że nie chciałeś chodź tu.

Podszedł do mnie, a ja go mocno ścisnęłam. Ten mnie podniósł i zaniósł do łóżka.

- Kotku co robisz?

- Chcę żebyś zemną poleżała przez chwilkę.

I zaczął mnie całować.

- To miło z twojej strony.

Położył się obok mnie i patrzył mi się w oczy.

- Kochanie pamiętaj że masz mnie i że jestem przy tobie i będę.

- Wiem po prostu wcześniej trzymałam to dla siebie i dusiłam w sobie niemiałam nikogo kto by mnie wspierał.

Przytulił mnie.