Rozdział 15

Rozdział 15

-Ok. w sumie racja dawno nic nie dodawałem.

- Co masz zamiar dziś robić?

- No nie wiem.

- A która godzina?

- 12 a co?

- Jedziemy dziś do moich rodziców?

- Co?!

- Nie denerwuj się a co będziemy robić na dwie godzinki albo na jedną.

- A daleko mieszkają?

- Dwie godziny drogi.

- Znasz drogę?

- Pewnie.

- To o 13 w samochodzie?

- Dobra idę się zbierać.- wysłałam mamie widomość, że dziś wpadniemy będziemy za 2 godziny.

Ubrałam się w 5 minut.

- To jak jedziemy?

- Jasne.

Zamknęłam mieszkanie i ruszyliśmy w drogę.

Zibi jechał jak pirat.

- Zwolnij piracie.

- No dobra.

Zwolnił od razu odetchnęłam.

- I jak stresujesz się?- spytałam.

- Troszkę, a ty?

- Bardzo.

- Co czemu?

- Chyba nie znasz moich rodziców.

- To może wrócimy?

- Nie jesteśmy prawie w połowie drogi.

- Tak ?

- Tak jechałeś jak wariat jeszcze 30 minut u będziemy w domu.

O 15 zajechaliśmy na miejsce. Do tego białego domu.

- Ładny masz dom.

- Nie ja tylko moi rodzice.

Weszliśmy do domu ja jakoś weszłam po schodach.

- Zadzwoń kochanie zobaczymy reakcje mamy.

Zibi zadzwonił po chwili otworzyła drzwi mama.

- No hej mamo postanowiliśmy wpaść do was wcześniej.

Mama stała bez ruchu.

- Mamo dobrze się czujesz?

- Tak, tak, a zapomniałam to jest mój chłopak Zbyszek Bartman.

- Miło mi panią poznać.

- Mi też miło Ciebie poznać wejdźcie.

Zaczęłam się śmiać z mamy.

- Wejdźcie- weszliśmy do salonu.

- Co się napijecie? Kawę, herbatę?

- Ja kawę poproszę.- powiedział Zibi.

- Ja też.

- Julka mogę Cię prosić na chwilę.

Poszłyśmy do kuchni.

- Tak mamo?

- Nie mówiłaś, że jesteś z siatkarzem.

- Miała być niespodzianka.

- Co Ci się stało w nogę?

- A nawet nie wiem coś ze ścięgnami.

- Gdzie tak się urządziłaś?

- A grałam w siatkę i źle stanęłam a tak w ogóle gdzie jest tata?

- Zaraz przyjdzie.

- Poszłam do Zibiego.

- Hej kochanie jak pierwsze wrażenia?

- No dobre.

Uśmiechnęłam się.

- Zaraz przyjdzie tato.

- Super.

Mama przyniosła talerz z ciastem.

Po chwili kawę.

- To od jak dawna jesteście?

- w sumie od 2 miesięcy.

- Mieszkacie razem?

- Tak.

- Myślicie o ślubie?

- Mamo!- krzyknęłam.

- No co tylko się pytam.

- W sumie to planujemy- wyjechał z tekstem Zibi.

Popatrzyłam się na niego ze zdziwieniem, on mnie pocałował.

Do pokoju wszedł tata.

- Dzień dobry – przywitał się Zibi

- Hej tato – ucałowałam tatę.

- Tato to jest mój chłopak Zbigniew Bartman.

- To ten siatkarz co go uwielbiasz od dzieciństwa.

Walnęłam się w czoło.

- Tak, tato to on.

Chwilę  porozmawialiśmy.

- To ja pokażę Zibiemu mój pokój.

- Dobrze.

- Zaprowadziłam Zibiego na górę.

- Ładny masz pokój.

Na ścianach były plakaty siatkarzy.

Na półce parę medalów za siatkówkę i parę z zawodów lekko atletycznych.

- Widzę, że zdolna jesteś.

- Byłam to stare życie.

- No nie powiedziałbym czemu nie powiedziałaś rodzicom?

- Daj spokój nic nie jest pewne.

- Powinnaś być szczera z rodzicami.

- Wiem dowiedzą się w swoim czasie.

- Otworzyłam szafę z ubraniami.

- Wezmę parę rzeczy skoro już jestem.

- O widzę, że masz fajne ciuszki.

- Nie śmiej się od roku tu nie byłam.

- Wzięłam parę ulubionych bluzek.

- To jak zbieramy się?

Była 17.

- Dobra muszę odpocząć przed jutrem.

Zeszliśmy na dół.

- Mamo wzięłam parę rzeczy.

- Dobrze kochanie to jak w czwartek też przyjedziecie?

- Chyba tak zależy może pojedziemy w czwartek do rodziców Zibiego.

- Aha dobra to daj znać.

- Dobra pa.

Pożegnaliśmy się jak zwykle mama się wzruszyła. Wsiedliśmy do auta i spowrotem.

- To może teraz ja poprowadzę?

- Nie ja poprowadzę.

- Co to za tekst z ślubem mogę wiedzieć?

- No nie myślałaś o tym?

- Nie na razie nie.

- Rozmawialiśmy wczoraj o tym.

- Daj spokój nie zamydlisz mi oczu jakimś klubem powiedz, że nie chcesz być ze mną.

- Chce i to bardzo.

- To widzisz. Nie bój się wszystko będzie dobrze.

- Oby.

- Dobra koniec tematu.

- Jedziemy do ciebie czy do mnie?- spytałam.

- Do mnie bliżej Podpromia.

- A może do mnie ten tydzień miał być u mnie.

- No dobra.

Dojechaliśmy na 19:30.

- Jestem padnięta.

- Ja też.

- To dobranoc.

- Pocałował mnie.

Wstałam o dziwo wcześnie o 7. Przebrałam się i skoczyłam do sklepu  po pieczywo, gdy wstałam Zibi już wstał.

-Hej kochanie.

- Hej trzeba było mnie obudzić poszedł bym do sklepu.

- Daj spokój to co chcesz na śniadanie?

- Kanapki.

-Znowu?

- Tak robisz pyszne kanapki.

- Ile zjesz?

- Nie wiem z 5.

- Dobra. Zibiemu zrobiłam kanapki, a sobie płatki.

Zjadaliśmy. Posprzątałam po śniadaniu i zabrałam się za obiad.