Rozdział 34

Rozdział 34

Ubrałam krótką beżową sukienkę w koronkę do tego czarną marynarkę, buty, koturny i biżuterię.  Włosy rozpuściłam, nałożyłam lekki makijaż i o 16:50 byłam gotowa.

- Idziemy?

Zibi zerknął na mnie i zaniemówił z wrażenia. Ja się zaśmiałam.

- Ttaak.

Po 10 minutach byliśmy pod jakąś knajpką. Było mało osób. Zibi odsunął mi krzesło. Uśmiechnęłam się po chwili przyszedł kelner. Złożyliśmy zamówienie i czekaliśmy.

- Jak Ci minął dzień?- spytał Zibi.

- Dobrze nie narzekam.

- Jak tam u Marty?

- Dobrze szykuje się do ślubu z Piotrkiem. Spytałam mnie czy nie zostanę jej świadkiem.

- A ty?

- No muszę się zastanowić.

- Suknia wybrana?

- Nie co chwilę podoba się jej inna.

- A wieczór panieński?

- Będzie.

- No to nie wiem jak Marta do tego ołtarza będzie szła.

- Zrobi się parę dni przed weselem.

Kelner przyniósł na zamówienia. Zjedliśmy Zibi zapłacił. Wsiedliśmy do auta i w drogę, ale nie do domu, a do parku. Tym mnie Zibi zaskoczył. Zaparkował samochód i szliśmy przez uliczki trzymając się za ręce. Patrzyłam w niebo było widać gwiazdy, a do tego mocno świecił księżyc. Usiedliśmy na ławce. Nagle Zibi uklęknął przede mną i wyciągnął pudełeczko z kieszeni spodni.

- Julka kocham Cię i chce być z tobą do końca życia zgodzisz się zostać moją żoną i matką naszych dzieci?

Popłynęły mi łzy z oczu.

- Tak.

 Wstał i złożył mi pierścionek z niebieskim diamentem na palec. Potem podniósł  mnie i obrócił mnie w powietrzu  Pocałowałam go. Chodziliśmy jeszcze chwilkę, ale ja postanowiłam wrócić było mi Zimno. Cały czas patrzyłam na swoją rękę. Zibi przeniósł mnie przez próg.

- Co ty wariacie robisz?

- Ćwiczę przed ślubem.

Uśmiechnęłam się.

Było koło północy postanowiliśmy iść spać bo ja mam mecz, a Zibi trening. Jakoś nie mogłam zasnąć patrzyłam na pierścionek. W końcu koło 2 zdjęłam go i zasnęłam.

Wstałam koło 10 szczęśliwa i uśmiechnięta od ucha do ucha. Zibi już na nogach. Popatrzyłam na szafkę nocną i jednak to nie był sen. Wzięłam ubrania i poszłam w kierunku łazienki. W kuchni było śniadanie. Łazienka była zajęta. Zaczęłam się dobijać otworzył mi Zibi w ręczniku.

- Hej

- Hej kochanie- powiedział całując mnie w policzek.

Weszłam odkręciłam korek i zaczęłam się rozbierać. Zatrzymałam się na bieliźnie. Zibi cały czas mi się przyglądał.

- Nie śpieszy Ci się na trening?

- Dla takiego widoku warto się spóźnić.

- Ty tak nie schlebiaj tylko idź bo się spóźnisz.

- A może Ci pomóc ze stanikiem?

- Nie dam rade sama.

- Na pewno?

- Tak.

- Wiesz co, ale chyba jeszcze raz wezmę prysznic.

- Wystarczy Ci jeden, wieczorem weźmiesz drugi.

- No dobra- spuścił głowę i wyszedł.

Wykopałam się i wyszłam Zibi był już ubrany. Była 10:20.

- Ale mi się nic nie chce.- powiedziałam wychodząc w mokrych włosach.

- Mi też, ale takie życie sportowca.

- Wiem, wiem tak wybrałam, ale nie wiem czy coś z tego będzie.

- Dlaczego?

- Bo się boje tego wszystkiego nic nie wiadomo, a jak żaden trener się moją grą nie zainteresuje?

Podszedł i przytulił mnie.

- Dasz radę jesteśmy z tobą.

Przytuliłam go i pocałowałam.

- Dziękuję.

- Za co?

- Że jesteś, że mnie wspierasz.

Pocałował mnie w głowę.

- Dobra wielkoludzie, bo się na trening spóźnisz.

Pocałowałam go.

- A może zostanę chwileczkę.

- Może nie. Idź kochanie.

- Okej pa do zobaczenia na meczu. Jakbym się spóźnił daj im wycisk.

- Okej pa.

Poszłam zjeść śniadanie. Posprzątałam dom. Zrobiłam obiad i chwilka dla siebie. Włączyłam laptopa przejrzałam pocztę odpisałam parę listów.  O 13 zaczęłam się szykować spakowałam torbę, upięłam włosy w kucyka i wyszłam przed dom. Przyjechała taksówka. Po 10 minutach byłam przed halą. Była tylko Karolina.

- Hejka kochanie co tam u ciebie?

- Hej Julka dobrze mam coś nowego.

I pokazałam mi rękę na palcu widniał złoty pierścionek z małym diamęcikiem.

- Gratulację kochana kiedy Ci się oświadczył ?

- Tydzień temu.

- A ja się teraz dowiaduję?

- Jeszcze nikomu się nie chwaliłam wiesz pierwsza.

- Koniec tego jeszcze raz Gratulacje.

- Dzięki.

- Ja też Ci się muszę przyznać- i pokazałam jej swoją rękę.

- No nie wierzę ty?!

- Tak właśnie ja.

- Gratulacje kochanie kiedy?

- Wczoraj wieczorem wziął mnie na kolacje potem spacer po parku akurat było widać gwiazdy usiedliśmy na naszej ławce, nagle on uklęknął przede mną. No,  ja się zgodziłam.

- Nie sadziłam, że z niego taki romantyk.

- Ja też nie.

Do szatni weszła reszta drużyny.

I znowu rozgrzewka. I do dzieła. To był udany mecz choć trudny było 3:1 dla nas MVP znowu ja. Podziękowaliśmy sobie za grę i rozciąganie popatrzyłam na trybuny siedział Zibi, obok Igła z rodziną na parkiet weszli Dominika z Sebastianem.

- Cześć ciociu fajnie grałaś.

- Dziękuję cały mecz widzieliście?

- Tak łącznie z rozgrzewką – powiedział Sebastian.

Rozciągnęłam się i podeszłam do Ignaczaków i Zibiego.

- Hej wam. –powiedziałam podchodząc.

- Cześć gratulacje.

- Dzięki.

- Gdzie masz pierścionek?- spytał Zibi.

- Jaki pierścionek?- spytał Igła.

- Zaręczynowy – dokończył ?Bartman.

- To ty?- patrzył Igła na Zibiego.

- Tak.- uśmiechnął się.

- Gratulacje.

- Dziękujemy- powiedziałam.

- Idę się przebrać, zaraz do was dołączę.

- Dobra – I zaczęli rozmawiać.

_____________________________________________________________

Wyjeżdżam dlatego dziś tak wcześnie. Mam nadzieje ze dodam w niedziele miłego czytaniua ;-)