Rozdział 27

Rozdział 27

- Podeszłam do trenera załatwił 4 bilety.

- Proszę to jest na sobotę.

- Strasznie dziękujemy .

- Nie ma za co lećcie już rodzice czekają.

- Do widzenia.

- Pa.

Podszedł do mnie Zibi i przytulił od tyłu.

- Fajnie dziewczynki no nie?- spytałam

- Fajne szkraby.

- Idź się przebierz i wykąp śmierdzisz.- uśmiechnęłam się.

- Za 10 minut wracam.

Podszedł do mnie trener.

- Hej Julka wszystko ok.?

- Tak tylko jak pomyślę, że miałam takiego skarbka w sobie i go straciłam.

- Będziecie mieć jeszcze dzieci.

- Może kiedyś.

- Idę do Zibiego pa

- Pa miłego wieczoru –dodał.

- Nawzajem.

Weszłam do szatni.

- Uwaga wchodzę!- krzyknęłam zakrywając twarz dłonią.

- Nie wygłupiaj się- zdjął mi rękę Zibi.

- Aaaa jestem nagi- zaczął krzyczeć Kosok.

- Daj spokój przecież się przebierała przy nas.- powiedział Kurek

- Hejka chłopaki co tam?

- U mnie wspaniale- powiedział Pit.

- No właśnie słyszałam- uśmiechnęłam się.

- U mnie fantastycznie.- powiedział Anderson.

- To wspaniale. Bartek a u ciebie?

- Dobrze.

- To Świetnie jak się wam dobrze układa.- powiedziałam.

- A tobie jak się układa?- spytał Kosok.

- Hymm no najgorzej nie jest, ale mam nadzieje, że będzie lepiej.

- Uuuu czyli kryzys.

- Nie, nie ma żadnego kryzysu jest dobrze jak jest na razie. Zibi długo jeszcze?

- Jeszcze pięć minut.

- No gorzej jak baba.- powiedziałam i usiadłam.

- Słyszałem.- krzyknął.

Po chwili wyszedł już gotowy Zibi.

- Idziemy?- spytałam.

- Tak.

- Pa chłopaki Dobranoc.

- Pa- krzyczeli z szatni.

- Więc mówisz, że jest dobrze.

- No tak, ale może być lepiej.

-Jedziemy do centrum?

- No trzeba by coś kupić do jedzenia lodówka świeci pustkami.

- A nie możemy jutro rano?- spytał z miną szczeniaczka.

- Nie rano mi się nie będzie chciało jedź teraz.

- No dobra.

Po 30 minutach wyszliśmy ze sklepu z pełnymi torbami zakupów.

- Teraz do domu?- spytał.

- Jak chcesz.- powiedziałam obojętnie

- A ty?

- Ja bym poszła na spacer.- powiedziałam patrząc na zachód słońca.

- To chodź.

- Serio?- spytałam zdziwiona.

- No pewnie.

- Nie jesteś zmęczony po treningu?

- Trochę, ale chodź.

I chodziliśmy po parku. Zibi chciał mnie złapać za rękę, ale mu nie pozwoliłam. Usiadłam na ławce i patrzyłam się na zachód słońca. Zibi usiadł obok i też się przyglądał.

- Zibi.

- Tak?

- Dlaczego Ci się podobam co mam w sobie takiego?

- Co to za pytanie.?

- Odpowiedz.- mówiłam patrząc mu w oczy.

- Jesteś piękna, wysoka, masz piękne niebieskie oczy. Jesteś szczupła kochasz siatkówkę, chcesz zostać siatkarką dążysz do celu. Jesteś bystra i mądra. Czego mogę chcieć więcej?

- No  nie wiem może założenia rodziny?

- No to jest moje marzenie, ale skoro mówisz, że nie to ja to rozumiem jestem dla ciebie zrobić wiele.

 Spuściłam głowę w dół. Nie wiem co mam myśleć o tym.

- Julka co jest?

- Nic.

Siedzieliśmy w ciszy dobre 30 minut. Zrobiło się ciemno i gwiazdy zaczęły pokazywać się na niebie.

- Kocham patrzeć na gwiazdy.

- Czemu?

- Nie wiem tak jakoś po prostu mają w sobie to coś. Mogłabym patrzeć na nie godzinami.

Zaczęłam się trząść z zimna. Zibi ściągnął bluzę i zarzucił mi ją na plecy.

- Będzie Ci zimno.- powiedziałam patrząc na niego.

- Ale tobie ciepło.

- Chodźmy do domu.

Złapałam go za rękę i powędrowaliśmy do auta.

- W radiu leciała Rihanna- California King Bed.

- W domu byliśmy o 21.

Rozpakowaliśmy zakupy. Poszłam się wykąpać.  Byłam padnięta położyłam się spać. Zasnęłam od razu.

Wstałam dość wcześnie była 7 ubrałam dresy i poszłam biegać przebiegłam nie cały 1 kilometr i wróciłam do domu. Po mieszkaniu chodził Zibi z telefonem w ręku.

- Do kogo dzwonisz?

- Julka! Martwiłem się o ciebie.

- Biegałam.

- A możesz na pewno? Dobrze się czujesz?

- Nie było mnie 30 minut. Krótko no nie?

- Właśnie dlaczego tak krótko?

- Bo mnie głowa zaczęła boleć.

- Wiedziałem idziesz do lekarza.

- Daj spokój mówił mi w szpitalu, że przez jakiś czas tak będzie.

- Okej chodź spać jeszcze

.

 Wzięłam szybki prysznic i położyłam się obok Zibiego.

- A ta bajka co opowiadałaś Dominice .

- Tak?

- To było o nas?

- W pewnym sensie a czemu pytasz?

- A tak z ciekawości.

- Julka.

- Tak?

- Kochasz mnie?

- Oczywiście a ty mnie?

- Pewnie.

- Dlaczego pytasz?

- Chciałem się upewnić.

- Dobranoc.

- Dobranoc.

Wstałam o 11 Zibiego nie było. Zostawił kartkę „Jestem na treningu będę o 12.”  Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić strasznie mi się nudziło. Wyszłam na miasto chodziłam jakiś czas. Było dość chłodno jak na Sierpień. Wstąpiłam do mojego trenera spytać o rozgrywki.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry Julka jak się czujesz słyszałem o wypadku.

- Wszystko dobrze Te rozgrywki zaczynają się w tą sobotę?

- Tak czemu pytasz?

- Lekarz powiedział, że mogę ćwiczyć od jutra więc…

- Ale wiesz to zależy od ciebie zaczynają się w sobotę, ale ja Ci radze odpocznij trochę miałaś zły miesiąc. Ręka, wypadek odpocznij ja bym Ci radził jechać no nie wiem do spa, albo na 3 dniowe wakacje, żeby zapomnieć o wszystkim.

- Nie wiem trenerze może po rozgrywkach?

- Jak chcesz ja mogę Ci dać wolne w każdej chwili.

- Wiem, ale o której jutro mamy trening?

- Jak zwykle nic się nie zmieniłaś uparta jak osioł i dążąca do celu.

- Tak to ja.- Uśmiechnęłam się.

- O 10 bądź tu jutro dobra?

- Jasne to do zobaczenia jutro.

- Pa.

Była 13. Zerknęłam na telefon 4 nieodebrane połączenia od Zibiego. Usiadłam na ławce i zadzwoniłam do niego.

- Julka?

- Tak co się stało?

- No właśnie nie ma Cię w domu zacząłem się martwić.

- Będę o 15 spowrotem.

- A gdzie jesteś?

- Aktualnie w parku, ale zaraz idę do centrum handlowego muszę sobie coś kupić.

- Przyjechać po ciebie?

- Jak chcesz pa.

- Pa.

Mam dla moich czytelników niestety złą wiadomość. Muszę znowu zawiesić na czas nieokreślony. Przepraszam.