Rozdział 26

Rozdział 26

- No patrz jak lecę- śmiałam się.

- Pa kotku.

- Dobranoc.

- Dobranoc.

Była 20. Chwilę przeglądnęłam to co zrobiłam i wysłałam Maryśce. Byłam zmęczona nie wiem czemu przecież spałam. W sumie może dlatego odłożyłam laptopa i poszłam spać. Wstałam i 08:00. Włączyłam laptopa luknęłam na facebooka itp. Na zegarze wybiła 09. Przyszedł lekarz.

- Dzień dobry.

- Dzień dobry panie doktorze o której wypis?

- O 10 pani przyniosę.

- Dobrze dziękuję.

- A jak się pani czuje?

- Wspaniale.

- To nie mam wyjścia muszę panią wypisać.

Uśmiechnęłam się. Lekarz wyszedł napisałam do Zibiego o której ma po mnie przyjechać. Poszłam do łazienki wyglądałam strasznie. Przebrałam się w jasno dżinsowe rurki, do tego beżowa bokserka, beżowe baleriny i niebieska marynarka. Upięłam włosy w kucyka nałożyła lekki makijaż i poszłam się spakować.

Nim się obejrzałam była 10. Byłam gotowa do wyjścia. Przyszła pielęgniarka z wypisem.

- Dziękuję do widzenia.

- Do widzenia.

I wyszła zerknęłam czy wszystko wzięłam. Wszystko na to wskazywało. Zjechałam windą w dół akurat trafiłam na Zibiego.

- Hej.

- Hej  kochanie.

- Daj wezmę.

- O której trening?

- Nie mam.

- O której trening?

- O 17.

- To masz już torbę?

- Nie.

Weszliśmy do samochodu.

- To pośpiesz się bo nie zdążysz na trening.

- Ale nie idę na trening.

- Czemu?

- Bo muszę się tobą zaopiekować.

- Nie ma mowy nie będziesz opuszczać przeze mnie treningów.

- Daj spokój.

- Jesteś siatkarzem?

- No tak i co z tym wspólnego?

- To jedziesz na trening.

- Julka dobrze się czujesz? Jakoś inaczej się zachowujesz.

- Daj spokój normalnie jest.

 Byliśmy w domu 20 po 16.

- Spakowałeś torbę?

- Tak.

- To jedź na trening.

- I znowu mi uciekniesz?

- Daj spokój.

- Jaką mam mieć pewność ?

- Pojadę z tobą pasuje?

- Tak to chodź.

Chwilę później byliśmy na Podpromiu. To leć się przebrać ja idę na trybuny. Była garstka osób  patrzących na rozciągających się  siatkarzy. Zauważył mnie trener.

- Julka podejdź na chwilkę.

- Cześć trenerze.

- Już Cię wypisali?

- Tak o 16..

- A Zibi nie miał mieć wolnego?

- Nie może opuszczać treningu przeze mnie, w końcu jest siatkarzem musi się skupić na tym co robi.

-Zibi ma szczęście, że ma ciebie. Gdy chodził z Aśką to już w ogóle nie dość, że on przy niej się zmieniał to jeszcze fanów odpychał.

- Ja wiem czy tyle robie. Wydaje mi się, że nie ma dla nas przyszłości.

- Co ty mówisz? Zranił Cię ?

-  Tak dwa razy za drugim razem szpital.

- Bił Cię?

- Nie. A spróbowałby to miał by kłopoty.

- To nasze sprawy prywatne. Pożyjemy zobaczymy jak to się potoczy.

- A chciał Ci się oświadczyć czy coś?

- Tak ale odrzuciłam jego oświadczyny.

- Dlaczego ?

- Jesteśmy ze sobą od pół roku. Nie wiem może jak się jeszcze raz oświadczy to przyjmę jego zaręczyny zobaczymy zależy od sytuacji.

- Dobra przepraszam Cię chyba wszyscy są zaczniemy.

- Jasne.

Usiadłam na trybunach i patrzyłam jak ćwiczą. Nagle podeszła do mnie dziewczynka koło 6-7 lat.

- Dzień dobry pani.

- Dzień dobry.- uśmiechnęłam się.

- Pani jest dziewczyną pana Bartmana?

- Tak.. Jak masz na imię?

- Kamila.

- Proszę pani mogę prosić o Autograf?

- To poczekaj zawołam pana Bartmana to Ci da.

- To fajnie, ale ja chcę pani.

- Mój?

- Tak ładna pani jest.

- Dziękuję- uśmiechnęłam się.

Podeszła chyba jej siostra.

- Dzień dobry. Kamila chodź co ja Ci mówiłam o przeszkadzaniu innym.

- Nic się nie stało jak masz na imię?

- Paulina jestem jej siostrą.

- To siadaj. Którego siatkarza lubisz?

- Naprawdę mogę?

- Jasne.

- Ja lubię Zibiego to znaczy pana Zibiego, pana Igłę, pana Kurka, pana Dobrowolskiego w sumie cały skład Ressovi.

- A trenera?

- Też.

- A masz autograf każdego?

- Nie przyjechałam z daleka mam 3 godziny do Rzeszowa.

- To ja Ci załatwię wszystkich autografy chcesz?

- Pewnie.

- To poczekaj do końca treningu to podejdziemy do wszystkich.- powiedziałam z uśmiechem.

- A nie nic jak ostatnio tu byłyśmy to była ta pani Aśka i ona niezbyt miła jest.

- Naprawdę?

- Tak.

- Moja mała siostra nawet się rozpłakała.

- Ale ja taka nie jestem.

- Wiem pani jest fajna i miła.

- Dzięki.

Dziewczynki siedziały przyglądając się jak ćwiczą siatkarze. W końcu skończył się trening.

- No to chodźcie.

Dziewczynki posłusznie poszły za mną.

- Dzień dobry panie trenerze mam tu miłe dziewczynki chciały by się zapytać o zdjęcie i autograf.- powiedziałam z uśmiechem.

- Mój?- spytał zdziwiony.

- Dziewczynki.- popatrzyłam na nie.

- Oczywiście.- powiedziała Paulina.

- Zrobi nam pani zdjęcie?- spytała.

- Pewnie.

Najpierw każda stanęła osobno potem razem. Podchodziłam z nimi do każdego siatkarza na końcu do Zibiego młodsza złapała mnie za rękę.

- Co jest Kamila?

- Boję się tego pana.

- Nie bój się chodź.

Wzięłam ją na ręce.

- Widzisz pan Bartman tylko się wydaje taki groźny.

- Bartman rozmawiał chwilę z dziewczynkami.

 Na koniec podeszły do mnie.

- A pani autograf możemy? – Spytała Kamila.

- I zdjęcie- dodała Paulina.

- Moje?

- Tak- krzyknęły razem.

- Jasne.

Podpisałam im się w zeszycie. A Zibi zrobił nam zdjęcie.

- Pa dziewczynki- pomachałam im.

 Kamila podeszła i przytuliła się do mnie.

-Byliście kiedyś na meczu?- rzuciłam jeszcze.

- Niestety nie….