Rozdział 31

Rozdział 31

Odłożyłam telefon na półkę.

- Kto dzwonił?- spytał Zibi.

- Mama.

- Dlaczego jej nie powiedziałaś?

- O czym?

- No o ciąży.

- Proszę Cię nie wracajmy do tego.- powiedziałam zakrywając twarz dłońmi.

- Przepraszam – wstał i mnie przytulił.

Wzięłam prysznic i położyłam się. Włączyłam laptopa i przeglądałam pocztę, facebooka itp. Do sypialni przyszedł Zibi.

- Jak się czujesz?

- Dobrze.

- Nie idziesz spać już 22.

- Nie jestem zmęczona spałam wcześniej długo.

- Okej.

- A ty pewnie zmęczony.

- Nie.

Jednak wiedziałam lepiej bo po 10 minutach zasnął. Siedziałam do 23 na laptopie potem odłożyłam laptopa i próbowałam zasnąć, ale nie mogłam. Wzięłam tabletki i zasnęłam wstałam o 07.25. Ubrałam się i poszłam do sklepu po pieczywo, owoce i warzywa. Zrobiłam śniadanie. Napiłam się kawy i włączyłam pralkę. Zaczęłam szykować obiad. O 09 wstał Zibi. Chyba był zaskoczony, że nie śpię.

- Hej kochanie.- powiedziałam.

- Cześć już nie śpisz?- spytał.

-  Nie śpię od 07.

- Co? Czemu mnie nie obudziłaś?

- Po co?

- Chodźmy po to, żebym poszedł do sklepu.

- Byłam już.

- Julka musisz dbać o siebie.

- Ale jesteś troskliwy.

- Bo Cię kocham.

- Świetnie, więc tu masz śniadanie i zaraz zrobię Ci kawę.

- Okej.

Zbyszek zjadł śniadanie, a ja skończyłam obiad. Była 10. 

- To co robimy?- spytał.

- Nie wiem może film?

- Myślałem o czym innym.

- O czym?

- O sypialni.

- Daj spokój okej.

- O co Ci chodzi.

- No a jak myślisz?

- Nie wiem.

Poszłam zła do salonu i włączyłam jakołś komedie. Po chwili przyszedł Zibi.

- Julka przepraszam.

- Myśl zanim coś powiesz- mówiłam nie spuszczając zwroku z telewizora.

- O której masz mecz?

- O 14:30.

- Będzie jakaś widownia.

- Wątpię może z dwie trzy.

- A ja mogę przyjść?

- Jak chcesz.

Usiadł obok mnie i przyłączył się do oglądania. O 12 zaczęłam się szykować. Spakowałam torbę, sprawdziłam czy wszystko. Przygrzałam obiad ja oczywiście małą porcję. Była 12:40. Umyłam talerze.

- Zibi zawieziesz mnie czy mam dzwonić po taksówkę?

- Zawiozę.

Wziął kluczyki i na mecz. Weszłam na sale były na razie Karolina, Marta i Maryśka.

- Hej.

- Hej jak się czujesz?

- Świetnie lecę się przebrać.

Szybko pobiegłam do szatni przebrałam się spięłam włosy, strój na siebie, nakolanniki stabilizator na kostkę, i na boisko. W szatni robił się większy tłok. Cała drużyna już dotarła. Po chwili drużyna przeciwników. Zaczęliśmy rozgrzewkę. I mecz na trybunach było sporo ludzi co dziwne. W pierwszej szóstce ja, Karolina, Maryśka, Marlena, Agnieszka, Natalia i Marta. Zaczynała drużyna przeciwna. Graliśmy z całych sił. Pierwsza przerwa 6:4 dla nas.

- Słuchajcie przyłóżcie się bardziej Julka więcej ataków i damy radę.- mówił trener.

Potem trochę się zgorszyło16:15 dla przeciwników.

- Dziewczyny skupcie się wiem, że możemy ten mecz wygrać.

I pierwszy set dla nas. Potem nie ciekawie się zaczęło 7:0 dla tamtych byłam załamana tak jak dziewczyny.

W końcu zepsuta zagrywka. 7:1 i ja na zagrywkę. 4 asy pod rząd, potem trudne zagrywki i było 8:7 dla nas a myślałam, że nie damy radę w tym secie. I przerwa techniczna dla nas.

- Julka świetnie oby tak dalej a wy dziewczyny nie spać bo mogą w końcu odebrać.

I na boisko. Dobiłam do 12:7 w końcu w siatkę, ale i tak tamtej drużynie nie szło 2:0 w setach. Tamten trener strasznie się darł na tamte dziewczyny żal mi ich trochę było pewnie gorszy dzień mają. I trzeci set. No chyba obudziła się tamta drużyna 8:6 dla tamtych.

- Dziewczyny co jest? Gramy nie poddajemy się wierzę w was damy radę.- pocieszał nas trener.

Spojrzałam na trybuny ku mojemu zdziwieniu siedział tam cały skład Sovi włącznie ze sztabem szkoleniowym. Pomyślałam no ładnie i weszłam na boisko. Druga przerwa 16:12 dla nas.

- Skupcie się stać was na więcej.

Potem szłyśmy łeb w łeb 24:24, potem przerwa dla naszego trenera.

- Wiem, że jesteście zmęczone, ale dacie radę to tylko 2 punkty.

I wyszłyśmy na boisko mając wynik 30:28 dla nas. Podziękowaliśmy sobie i sędziom. Chciałam iść do szatni, ale trener mnie zatrzymał.

- Julka jeszcze MVP.

- Co? To miał być towarzyski mecz.

- Ale postanowiłem, że będzie taki ważniejszy.

- A MVP zostaje Julka Drozd.

Byłam zdziwiona myślałam, że nagrodę złapie Karolina albo Marta. Dziewczyny cieszyły się jak ja, a po powiedzeniu kto zostaje MVP cała Sovia zaczęła klaskać. Po meczu „rozciągnęłam się” przynajmniej próbowałam bo podeszli do mnie chłopaki.

- Gratulacje Julka.- każdy zaczął mówić.

- Dziękuję.

Wstałam.

- Muszę was przeprosić idę się przebrać zobaczymy się w poniedziałek może a nie mam mecz. Wpadniecie?

- Jasne a o której?

- Chyba tak jak dziś.

- No nie wiem postaramy się.

- Okej pa chłopaki miłego dnia.

I poszłam się przebrać w szatni czekały na mnie dziewczyny.

- Jula, Jula !!!- zaczęły krzyczeć i klaskać.

- Dobra, dobra to tylko 1 mecz.

- Na razie.

- Okej też się cieszę, ale jestem padnięta.

- Zasłużyłaś na odpoczynek i to solidny.

- Okej ja się zbieram pa.

- Pa.

Wychodząc zaczepił mnie trener.

- Julka możesz na chwilę.?

- Tak. Słucham?

- Grałaś świetnie oby tak dalej gratulacje. Jutro macie wolne, należy się wam. A ty odpocznij, bo widać, że jesteś ledwo żywa.

- Tak jest miłego dnia.

- Nawzajem.

Wyszłam na korytarzu czekał Zibi.

- Hej kochanie.- powiedziałam zadowolona.

- No witaj moje MVP.

- Daj spokój.

Uśmiechnął się i pocałował mnie.

Przy wyjściu złapał mnie jakiś dziennikarz.

- Dzień dobry mogę prosić o wywiad?

- Jestem strasznie zmęczona. Ale dobrze.

Zadawał mi pytania typu ile ćwiczę itp.